MELEK,ŞEYTAN

Şeytan , kulağa fısıldarmış her boş anda,çok da akıllıymış şeytan.Bilirmiş ki kendisi olduğunu bilse kulak asmayacak insanoğlu. Öyle bir konuşurmuş ki o konuştukça  kendi düşüncesi sanırmış insanoğlu bu fısıltıları. Konuşurmuş da konuşurmuş şeytan. Geçmişten , bugünden, gelecekten, eşinden, akrabasından kendisinden akla ne gelirse, daldan dala atlar , birden hiç alakasız başka bir konuya geçebilirmiş. Sırrı ise hiç susmamasıymış. Biliyormuş ki bir an susacak olsa, şüphelenecek insanoğlu, bu düşünceler nereden geliyor diye soracak kendine,sonra anlayacak ve kulak asmayacak artık kendine.Kulak asmayacak ve kendini daha iyi hissedecek insanoğlu.Oysa şeytanın görevi insanın kendisini kötü hissetmesini sağlamakmış ki başka bir şeye mesela anlamaya, bağışlamaya, sevmeye , dansetmeye, müziğe, yeni icatlara odaklanamasın gariban.

Neyse ki melekler de varmış dünyada.Onlar da kalbe fısıldarmış.Meleklerle kelimelerle konuşmazmış.Ferahlık salarmış insanoğlunun yüreğine ki şeytanı dinlemesin .

Şeytan geceleri uykuya dalmadan önce daha bir sarılırmış görevine , melek sabahları.

O yüzden geceleri kafasına düşünceler dolduğunda kendini kötü hisseder insanoğlu,sabah ise daha bir umutla uyanırmış.