Bir varmış bir yokmuş. Evvel zaman içinde kalbur saman içinde deve tellal iken pire berber iken
insanlar içlerinin sesini dinlemeyi bilirken, herşeyin bir zamanı olduğunu bilirlermiş.İçlerinden ne gelirse onu yaparlarmış.
Gel zaman git zaman hayat değişmiş, hızlanmış, yapacak çok şey varmış,Hayatını planlamaya başlamış insanoğlu tıpkı bir proje gibi. Yapılacak işler, sorumluluklar,,okunacak kitaplar, gidilecek filmler, izlenecek oyunlar,konserler,sergiler, kurslar, atölyeler, etkinlikler,planlanacak tatiller, hafta sonu organizasyonları derken herşeye yetişmesi gerektiğini zanneden insanoğlu içinin sesini duyamaz olmuş.Her gününü her anını planlamaya başlamış.İçini dinlemeye,sürprizlere , anlık isteklere hiç yer kalmamış.İçi sıkılmaya başlamış bu kadar planlı olmaktan. İşin garibi neden sıkkın olduğunu da bilmiyormuş.
Sonra bir gün tak etmiş canına.Kontrolü bırakmış, planlarını çöpe atmış.Heyecan içinde beklemeye başlamış. Birden yazmak gelmiş içinden.Uzun zamandır yazmıyormuş. Kalemi kağıdı eline almış , yazı kendini yazmaya başlamış.
Bitirdiğinde omuzlarında bir hafiflik, yüzünde bir gülümseme varmış...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder