Arkadaşım görümcesine çok kızgın. Düğününe hiç yardımcı olmamış diye...
Yengem damadına ve dünürüne çok kızgın.Kızına istediği hayatı vermiyorlar diye...
Başka bir arkadaşım babasına çok kızgın.Çocukken onu yanlış yönlendirmiş diye...
Bir akrabam kocasına çok kızgın.Enerjisi düşükmüş onu da aşağı çekiyormuş diye...
Bir başka arkadaşım da kocasına çok kızgın.Ortak iş yaptıkları ağbisi onu kullanıyor diye...
Bir başka akrabam karısına çok kızgın.Hiç bakımlı değil diye...
Ben de birilerine çok kızgındım.Beni kullandılar diye..
İşin garibi içimdeki öfkenin farkında bile değildim.Sonra birgün o öfke tokat gibi yüzüme çarptı.
Anladım ki ben içimde o öfkeyi taşıdıkça başkalarının öfkesini de üzerime çekiyorum hem de sebepsiz yere, durup dururken.
Benzer benzeri çeker prensibi...
Ve artık kızgın olmamayı seçiyorum.Umarım bu seçimimi hep hatırlarım...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder