Kendini keşfetmenin sonu var mı ? Ya da tümüyle tatmin olmanın?
Hayatın kendisi belki de tatminsizlik üzerine kurulu.Bunu farkedip tatmin olmaya çalışmak yerine her tatminsizliğin bizi yeni bir keşfe götürdüğünü farkedebilirsek tatminsizliğimizle mutlu olmayı başarabilirmiyiz ? İçimizdeki dur durak bilmeyen doyumsuz canavarın , keşfetmeye , yaratmaya ,mükemmel olmaya çalışan,mükemmel bir hayat özlemiyle durmaksızın çabalayan ve asla tatmin olmayı beceremeyen o canavarın sayesinde mi aslında insan oluyoruz ?
Bu mudur çabalamamıza , yaratmamıza ve keşfetmemize sebep ?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder