45 yaşında , 7 yaşında bir çocuğu olan arkadaşım ; '' çocuk sorumluluğu ağır geliyor'' diyor.
40 yaşında, biri 15 diğeri 6 yaşında iki çocuğu olan tanıdığım '' hazır olmadan çocuk yapmışım .Niye zamanında düşünmemişim ki diyor.
40 yaşında 16 yaşında çocuğu olan tanıdığım; ben anne olmak istememiştim ki sen beni zorladın diye annesini suçluyor.
Bir başka arkadaşım ; ortak bir arkadaşımızı yeterince iyi,ilgili bir anne olmamakla suçluyor.Diğeri de onu çocuklarının hayatına fazla karışmakla.
42 yaşında 22 yaşında çocuğu olan kadın diyor ki '' İyi ki çocuğumla aramdaki yaş farkı az .Arkadaş gibiyiz
44 yaşında yeni doğum yapan kadın; iyi ki geç doğum yaptım.İş, kariyer , para bir sürü sorunu çözdüm,üstelik daha olgun olduğum için çocuğuma sabırlı olabileceğim diyor
44 yaşında doğum yapan diğer kadın, bu çocuk nasıl büyüyecek.Hiç gücüm kalmadı diyor.
48 yaşında doğum yapan kadın bencil olmakla ve etik davranmamakla suçlanıyor.
Bir kız arkadşımın eşi diyor ki '' anne olmak bir kadın için en doğal şeydir.Sorumluluk nasıl ağır gelebilir. Yaşlı bir amca '' anne olmak kadının görevidir ve görevini iyi şekilde yerine getirmelidir'' diyor.
Yok mudur bir bilen bu işin ortası nedir ? Bir kadın çocuk istediğini ve anneliğe hazır olduğunu nasıl anlar ? Çocuk doğurma isteği içgüdümüdür, yoksa toplum baskısıyla mı oluşur bu istek.
Yeni evlenen çiftlere hemen '' ee çocuk ne zaman '' diye niye sorulur ? Birinci çocuktan sonra da ikinciyi yap baskısı nedendir?
Gerçekten nedir bu işin doğrusu ?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder