Çocukken hayat ne kolaydı.Ne isteyip istemediğimizi kesinlikle bilirdik.Kararsızlık,acaba, olurmu ki diye düşünme, bocalama yoktu.İstiyorum o kadar ya da istemiyorum bitti.
Büyüdükçe, çevrenin toplumun istekleri ile kendimizinkler karışmaya başladı.Çevrenin toplumun bir planı var herinsanoğlu için.Okul bitecek, işgüç sahibi olunacak, evlenip çocuk yapılacak.Yoksa soruların , baskının ardı arkası kesilmez.Sorular başlar, sonra baskı. Gariban insanoğlu şaşırır bocalar.Bunları istemem gerek herhalde diye düşünür.Ya da baskıdan yılar.Başeğer.
Kendi isteklerinin % 100 farkında olanlar ise bilinçli bir azınlık.Kendi istekleri ile toplumun istekleri çakıştığında kendisini öne çıkaran,karşı koyabilen bir azınlık.
Eğitim sistemi de bireyselliği bastırmak üzere kurulmuş. Sessiz, uslu, sesini fazla çıkarmayan, itiraz etmeyen, fazla soru sormayan öğrenci makbul öğrenci oluyor.Kendisini yoran,sorgulayan çocuk istemiyor sistem.
İçinin sesi ile toplumun sesini ayırmak bu kadar zor olmasaydı insanlar nasıl yaşardı acaba?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder