BAZEN EN DOĞRU KARARLARIMIZ HİÇBİR MANTIKLI YANI OLMAYANLARDIR.

4 Ocak 2011 Salı

KAMBUR PRENS

Küçük bir kızken okuduğum bir masal vardı. Bir prens varmış çok iyi yürekli ,cesur, yakışıklı bir prensmiş ama tek kusuru varmış bu prensin.Bir kambur.Bu yüzden insan içine çıkamaz olmuş Prens. İnsanların hemen kamburuna gözlerini  diktiğini görüyormuş Kral oğlunun durumuna çok üzülüyor , onu ülkenin en iyi hekimlerine götürüyor onun için her şeyi yapıyormuş ama nafile.Günlerden birgün bilge bir adam gelmiş kralın karşısına . Kral’a bir öğüt vermiş.’’ Şehrin tam orta yerine Prensin dimdik ve çok güzel bir heykelini yaptırın  , halkınızın heykeli gördüğünden ve hakkında iyi şeyler söylediğinden emin olun’’ demiş. Öğüde uymuş Kral.Heykeli görenler güzelliğine hayran kalmışlar heryerde heykelin güzelliğinden bahsedilir olmuş.Bir süre sonra Prens ortaya çıkmış. Halk hayranlık içinde prense koşmuş .O  güzelliğin canlısını görmek istemişler ve görmüşler.Gözleri güzel olanı görmeye o kadar alışmış ki kimse prensin kamburunu fark etmemiş bile .Prens çok şaşırmış .Sonra kendi yansımasını görmüş bir parlak bir camda.  Dimdik durduğunu fark etmiş.
O zamanlar anlamını kavrayamamıştım masalın ama büyüdükçe anladım ki hepimizin kamburları var.
Allah hepimizi  kamburlarımızı değil de güzelliklerimizi gören insanlarla karşılaştırsın ,
bize de başkalarının kamburlarını değil güzelliklerini görmemiz için yardım etsin.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder